Πολλοί πλέον έχουμε ευαισθητοποιηθεί απέναντι στην περιβαλλοντική κρίση. Πόσοι όμως συνειδητοποιούμε τη ρίζα του κακού;
Ότι δηλαδή η κρίση αυτή δεν είναι έξω απο μας, ότι δεν αφορά αποσπασματικά το φυσικό μας περιβάλλον και μόνο, αλλά είναι μια κρίση μέσα μας, που αφορά κυρίως στον τρόπο που εμείς οι άνθρωποι σκεπτόμαστε και πράττουμε. Έχουμε την τάση να πιστεύουμε ότι αμαρτία είναι ό,τι κάνουμε στους άλλους ανθρώπους. Πόσο τραγικά μύωπες είμαστε! Η κατάχρηση της γης και του αέρα, των υδάτιων πόρων, των φυτών και των ζώων, ακριβώς επειδή πηγάζει απ'ευθείας από τη φιλαυτία και την πλεονεξία μας είναι πράγματι αμαρτία, μια θανάσιμη παράβαση που έχει ανάγκη από μετάνοια. Το ουσιαστικό πρόβλημα, λοιπόν, δε βρίσκεται στο οικοσύστημα, αλλά στην ανθρώπινη καρδιά, έτσι που, όπως εύστοχα έχει ειπωθεί, να πάσχουμε από "οικολογική καρδιακή ανεπάρκεια..."
Ότι δηλαδή η κρίση αυτή δεν είναι έξω απο μας, ότι δεν αφορά αποσπασματικά το φυσικό μας περιβάλλον και μόνο, αλλά είναι μια κρίση μέσα μας, που αφορά κυρίως στον τρόπο που εμείς οι άνθρωποι σκεπτόμαστε και πράττουμε. Έχουμε την τάση να πιστεύουμε ότι αμαρτία είναι ό,τι κάνουμε στους άλλους ανθρώπους. Πόσο τραγικά μύωπες είμαστε! Η κατάχρηση της γης και του αέρα, των υδάτιων πόρων, των φυτών και των ζώων, ακριβώς επειδή πηγάζει απ'ευθείας από τη φιλαυτία και την πλεονεξία μας είναι πράγματι αμαρτία, μια θανάσιμη παράβαση που έχει ανάγκη από μετάνοια. Το ουσιαστικό πρόβλημα, λοιπόν, δε βρίσκεται στο οικοσύστημα, αλλά στην ανθρώπινη καρδιά, έτσι που, όπως εύστοχα έχει ειπωθεί, να πάσχουμε από "οικολογική καρδιακή ανεπάρκεια...""Η αγάπη που δίνει νόημα στο ανθρώπινο πρόσωπο πρέπει να επεκταθεί, πέρα απο τους συνανθρώπους μας και σε όλα τα επίπεδα της δημιουργίας".
Kallistos Ware
"Οικολογική Κρίση και Ελπίδα"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου